Back مشروع هولا Arabic Project Hula English Progetto Hula Italian プロジェクト・フラ Japanese Проект «Хула» Russian Kế hoạch Hula Vietnamese 草裙舞计划 Chinese
| Hula Projesi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pasifik Cephesi, II. Dünya Savaşı | |||||||||
 Alaska Bölgesi'ndeki Cold Bay'deki Fort Randall. Hula Projesi 1945'te burada gerçekleşti. Körfezin başı sağ merkezde. | |||||||||
| |||||||||
Hula Projesi, II. Dünya Savaşı sırasında, Sovyetlerin sonunda Japonya'ya karşı savaşa katılması beklentisiyle, özellikle güney Sakhalin ve Kuril adalarına yönelik planlı Sovyet işgallerine hazırlık amacıyla, Amerika Birleşik Devletleri'nin donanma gemilerini Sovyetler Birliği'ne transfer ettiği bir programdı. Alaska Bölgesi'ndeki Cold Bay'de bulunan proje, 1945 yılının ilkbahar ve yaz aylarında planlandı. Dünya Savaşı'nın en büyük ve en iddialı transfer programıydı.
Sovyetler Birliği, Almanya'nın Haziran 1941'de işgal etmesiyle II. Dünya Savaşı'na girdi ve Aralık 1941'de Japonya, Müttefik kuvvetlerine ve Batı Pasifik ve Güneydoğu Asya'daki bölgelere saldırarak savaşa girdi. Bu olaylar, ülkeleri savaşta karşıt taraflara yerleştirse de, her ikisinin de diğerine karşı askeri operasyonlara girmek gibi bir niyeti yoktu, her ikisi de zaten dahil oldukları savaşlarla tamamen meşguldü. Böylece ülkeler, İkinci Dünya Savaşı'nın neredeyse sonuna kadar birbirlerine karşı titizlikle tarafsızlıklarını korudular; Kargoların savaş malzemeleri içermediğinden emin olmak için teftiş etmek ve Amerikan gemilerinin Sovyet gemileri olarak yeniden işaretlenmesini protesto etmek dışında, [1] Japonya, 19. yüzyılda Amerika Birleşik Devletleri'nden Sovyetler Birliği'ne savaş malzemesi taşıyan Ödünç Verme-Kiralama konvoylarına askeri olarak müdahale etmedi. Kuzey Pasifik ve Sovyetler Birliği, Amerika'nın Japonya'ya karşı operasyonlar için Amerikan uçaklarının Sovyet topraklarında konuşlandırılması yönündeki taleplerini geri çevirdi ve Müttefiklerin Japonya'yı kışkırtabilecek diğer eylemlere yönelik taleplerini görmezden geldi. Sovyetler Birliği'nin lideri Josef Stalin, Sovyetlerin Japonya'ya karşı savaşa girişinin Almanya'nın yenilgisinden sonra mümkün olmayacağı görüşünü benimsedi. [2]
Ekim 1944'te Amerika Birleşik Devletleri'nin Sovyetler Birliği Büyükelçisi Averell Harriman'la yaptığı görüşme sırasında Stalin, sonunda Japonya'ya karşı savaşa girmeyi teklif etti, ancak bu ancak Almanya'nın teslim olmasından üç ay sonra mümkün oldu. Sovyetler Birliği savaş sırasında çok büyük askeri, sivil ve ekonomik kayıplara maruz kalmıştı, bu nedenle Müttefiklerin Doğu Asya ve Pasifik'te silahlı kuvvetlerini ve askeri malzemelerini oluşturmada Sovyetler Birliği'ne önemli yardım sağlaması koşuluna bağlı olarak böyle bir giriş yaptı. Sovyetler Birliği'nin, Amerikalıların MILEPOST kod adını verdiği, ihtiyaç duyduğu ekipmanın bir listesini sunmasının ardından, Amerika Birleşik Devletleri, Sovyetlere yıllık Ödünç Verme-Kiralama yardımı tahsislerinin dışında ve buna ek olarak Sovyet gereksinimlerini karşılama çalışmalarına başladı.[2]
MILEPOST'un bir parçası olarak, Sovyet Ana Donanma Kurmay Başkanı Amiral Vladimir Alafuzov ve Moskova'daki ABD Askeri Misyonu komutan yardımcısı Tuğamiral Clarence E. Olsen, 20 Aralık 1944'te bir düzine türden oluşan bir liste üzerinde anlaştılar. Amerika Birleşik Devletleri'nin Sovyetlere devredeceği gemiler ve uçaklar. Gemiler arasında çeşitli eskort gemileri, çıkarma gemileri ve mayın tarama gemileri vardı. Olsen ayrıca, Sovyet mürettebatının kendilerine devredilen gemi ve araçların kullanımı konusunda Amerikan personelinden talimat alabilmesi için personel eğitimi ve her tür geminin bir kısmının teslimi için bir programın aynı anda oluşturulması gerektiğini tavsiye etti. [2]
Ocak 1945'in başlarında, Sovyet Donanması Başkomutanı Amiral Nikolai Kuznetsov, Aleut Adaları'nı Amerika Birleşik Devletleri'nin gemileri ve mürettebatı eğiteceği bir yer olarak önerdi, burada yalnızca çok küçük bir sivil nüfusun varlığı katkıda bulundu. Japonları uyarmamak ve Japonya'yı Sovyetler Birliği'ne saldırmaya kışkırtmamak için operasyonun gerçekleştirileceği katı gizlilik koşullarının sürdürülmesi en önemli öncelikti. Sovyet donanması ve ticaret filosu burayı ve Akutan yakınlarını sık sık ziyaret ettiğinden, Unalaska Adası'ndaki Hollanda Limanı'nı önerdi, Sovyet denizcileri bu sulara en aşinaydı. [2] ABD Donanması Başkomutanı Ernest King, limanın küçüklüğünü ve altyapının zayıflığını gerekçe göstererek Dutch Harbor'ın adaylığını reddetti ve operasyon için daha uygun bir şehir olan Cold Bay'i önerdi. [2]
8 Şubat 1945'te Yalta Konferansı'nda King ile yaptığı görüşmede Kuznetsov, SSCB'nin operasyon yerleri olarak Hollanda Limanı ve Kodiak'ı düşündüğünü belirtti. King ona Amerika Birleşik Devletleri'nin Cold Bay'i seçtiğini bildirdi. Kuznetsov Cold Bay'e aşina değildi, ancak onu haritada bulduktan sonra şehri eğitim alanı olarak kullanmayı hemen kabul etti.[2]
Sovyetler Birliği, Stalin'in söz verdiği gibi, Almanya'nın teslim olmasından tam üç ay sonra, 8 Ağustos 1945'te Japonya'ya savaş ilan etti ve ertesi gün Kuzeydoğu Asya'daki Japon kuvvetlerine karşı saldırıya başladı. Her ne kadar 15 Ağustos 1945'te diğer Müttefikler ile Japonya arasındaki çatışma ateşkesle durdurulmuş olsa da ve Japonya, USS savaş gemisiyle Müttefiklere resmen teslim oldu. Missouri (BB-63) 2 Eylül 1945'te Tokyo Körfezi'nde, Sovyet saldırı operasyonları 5 Eylül 1945'e kadar devam etti, bu sırada Sovyet kuvvetleri, Kore'nin kuzey yarısı olan Mançurya'daki Japon kukla devleti Mançukuo'yu ve Japonya'nın Karafuto eyaleti, Sakhalin Adası'nın güney yarısı ve Kuril Adaları'nı istila etti. Sovyetler savaşa açıkça katılmasına rağmen, Hula Projesi gizli kaldı ve sıkı sansüre tabi tutuldu.[2]
5 Eylül 1945'te, Sovyet kuvvetlerinin Kuril Adaları'ndaki işgalini tamamlamasından birkaç saat sonra Maxwell, Sovyet mürettebatının halihazırda eğitimde olduğu gemiler dışındaki gemilerin transferini durdurma emri aldı, bu iki devriye fırkateyninin, beş yardımcı motorlu mayın tarama gemisinin ve 24 denizaltı avcısının transferini iptal etti. Transferi durdurma emri, USS devriye fırkateynleri de dahil olmak üzere transfer edilmesi planlanan bazı gemiler durduruldu. Diğer gemiler geri döndü, ancak Annapolis ve Bangor Cold Bay'e doğru ilerlediler, Amerika Birleşik Devletleri kıtasına gitmek isteyen Amerikan personelini gemiye aldılar ve buharla Seattle'a geri döndüler. [2]
Cold Bay'de Sovyet ve Amerikalı personel Hula Projesini kapatma işine girişti. Transfer edilen son dört devriye fırkateyni, 17 Eylül 1945'teki son Hula Projesi konvoyunda Sovyetler Birliği'ne doğru yola çıkmadan önce ek eğitim ve deneme için Cold Bay'de kaldı. Sovyet 5. Bağımsız Müfrezesinin geri kalan personeli 27 Eylül 1945'te Sovyet vapuru Carl Schurz ile Cold Bay'den Sovyetler Birliği'ne doğru yola çıktı. Maxwell, 30 Eylül 1945'te Cold Bay'deki üssü hizmet dışı bıraktı. [2][1][3]
- ^ Jacobs 2008.
- ^ a b c d e f g h i Russell 1997.
- ^ Roblin, Sebastien (29 Mart 2019). "Project Hula: In 1945, the Navy Secretly Handed Over 150 Warships to Russia (To Invade Japan)". The National Interest (İngilizce). 27 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2024.